De val van Camelot

DE VAL VAN CAMELOT is een cyclus van twaalf verhalende rijmloze gedichten. Alfred Tennyson (1809-1892) beschrijft hierin het verhaal van Koning Arthur, zijn ridders, de Ronde Tafel en de broederschap van die Tafel, zijn huwelijk met Ginevra (Guinevere), haar liefde voor Lancelot, de eedbreuk van Lancelot en het verraad van Modred, en de uiteindelijke val van Arthurs koninkrijk. De persoon van Arthur is wellicht gebaseerd op een leider van de christelijke Kelten, die omstreeks het jaar 520 de verovering van de vroegere Romeinse provincie Britannia door de invallende Saksen en Angelen, en ook een aantal Friezen, een tijdlang tot staan wist te brengen. Camelot, de stad en het Paleis, symboliseert het streven een beschaving te stichten, die berust op orde en gezag, trouw aan de leider, het nakomen van eden en beloftes, recht voor elk, bescherming van de zwakkeren, hoffelijkheid en respect voor de ander - in het kort: het streven om de mens te verheffen boven het dierlijke, het wetteloze, de chaos, de macht van de sterkste. Arthurs rijk stoelt op hoge idealen, maar zelfs in Camelot loert de slang van ontrouw, jaloezie en verraad, die Arthur uiteindelijk fataal wordt. Maar naast die mislukking gloort er ook hoop: Arthur komt ooit weer terug om opnieuw een rijk te stichten.