De verdwijning van Maria

Hij nam een derde glaasje. Absoluut het laatste. De alcohol stroomde door zijn aderen, zijn wangen gloeiden nog meer. Nu moest hij oppassen. Niet verdrinken in alcohol en oud verdriet. Niet aangeschoten worden op de eerste avond van zijn verbanning naar de logeerkamer. Hij moest straks heel zachtjes doen en haar niet wakker maken. Ze zien elkaar zelden, alleen als er iets bijzonders aan de hand is. En behalve hun verleden, delen ze weinig, al laten ze elkaar niet los. De broers Simon en Thomas proberen elk op hun eigen manier zich staande te houden in een leven dat na een warm begin, plotseling kil en onbegrijpelijk is geworden. Vrouwen kruisen bij toeval hun levenspad en lijken een uitweg te bieden voor hun eenzaamheid. Maar wat als een vrouw verdwijnt? Een subtiel opgezet en ontroerend portret van twee mannen in het begin van hun volwassenheid, tegen de achtergrond van de beklemmende jaren vijftig. Freek van Apeldoorn (1946) was na zijn studie psychologie, lange tijd werkzaam als psycholoog-psychotherapeut in de geestelijke gezondheidszorg. Pas de laatste jaren is hij gaan schrijven. Met De verdwijning van Maria maakt hij zijn debuut als romanschrijver.