De zangen van het eiland van wakende dromen

een Javaans epos,vol humor, mystiek en erotiek. Elizabeth Inandiak bewerkte in Wajang-traditie de Soeloek Tambangraras, ofwel de Serat Tjentini. Dit is het bekendste werk van de Javaanse hofliteratuur.Het werd gedicht aan het hof van Soerakarta (Solo) in het begin van de 19e eeuw in opdracht van prins Anom Amengkoenagara III van het huis van Adiningrat en vertelt op surrealistische wijze het in de 17e eeuw spelende verhaal van de erfgenamen van soenan Giri, twee prinsen en een prinses, die elkaar zijn kwijtgeraakt op hun vlucht nadat Giri – aan de noordkust van Java, niet ver van Soerabaja – is ingelijfd in opdracht van Sultan Agoeng van Mataram.Dolend door de wouden en steden van Java, van Karang in het westen tot Banjoewangi in het oosten, leren ze alle aardse en geestelijke wijsheid van Java kennen. Het boek van Tjentini is een erotisch-spirituele zoektocht, doordrongen van het Javaanse soefisme, nog vol echo's van het hindoeistisch-boeddhistische koninkrijk van Madjapahit. Het voert de dialoog tussen de religies met een onbevangen vrijmoedigheid, een vrijmoedigheid die zich ook uit in de vele erotische passages die men verspreid door het werk aantreft en die, naar men zegt, van de hand zijn van de aan syfilis gestorven prins Anom zelf.Toch is de erotiek in het verhaal ondergeschikt aan een mystieke zoektocht naar de liefde. Langzamerhand raken de personen van de wereld los en gaan die andere, de omgekeerde wereld binnen waarin de normale wereldse logica niet langer geldt.Het boek draagt de naam van de vrouwelijke hoofdpersoon, Tambangraras, die tijdens diens omzwervingen huwt met de oudste prins van Giri. Ze raakt haar echtgenoot kwijt wanneer deze, ongerust, opnieuw op zoek gaat naar zijn verdwenen broer en zus. Maar de volksmond vernoemt het boek naar haar meid, Tjentini, de enige die zich in haar toewijding zo wegcijfert dat ze aan het einde van het boek spoorloos verdwijnt, opgelost in 'moeksa', verlossing.De adem van de islam bezielt het hele werk. Maar het is een islam van een ongekend non-conformisme. De rigide wetticistische invulling van de islam wordt herhaaldelijk op de hak genomen. De auteurs balanceren telkenmale op de rand van orthodoxie. Veel van de inhoud is controversieel. Vele passages gaan in gesprek met 'ketterse' wijzen en de hoofdpersoon zelf zal voor ketterij worden veroordeeld. Maar hoewel sommige aangehaalde werken, zoals de Gatolotjo, nog altijd vanwege hun 'ketterse' inhoud verboden zijn, is de Indonesische versie van dit werk vandaag vrij te koop.Elizabeth Inandiak is een Franse journaliste uit Lyon. Ze raakte gefascineerd door deze grote Javaanse roman en probeerde met deze literaire bewerking, gesteund door de Franse ambassade in Jakarta, aandacht te vragen voor een grote literatuur geschreven in een taal die met uitsterven wordt bedreigd, een literatuur waarin zich een cultuur uit met een eigenzinnige onafhankelijkheid.En wat meer is: de raamvertelling met zijn ingeweven verhalen, Javaanse mythes en magie leest als een spannende dichterlijke werveling van gebeurtenissen en beelden. Als Louis Couperus dit nog eens had mogen meemaken…