Leesclubje

Wat is er aan de hand met de hoofdpersoon van Leesclubje? Kunnen wij hem wel vertrouwen? Weet hij, als langzamerhand gebrekkig wordende oude man, nog wel steeds van de hoed en de rand? Niet altijd, lijkt het – soms lijkt het er zelfs op dat hij van bepaalde personen niet eens precies weet of hij het nu zelf is of niet, en ‘foutjes’ van die en van andere aard maakt hij in de loop van het verhaal legio, waaraan niet kan verhelpen dat hij het zelf vertelt. Zo pleegt hij een moord, en verkeert vervolgens enigszins in het onzekere of hijzelf niet eigenlijk het slachtoffer is. Bovendien moet hij dan nog, in een misdaadromannetje, gaan nakijken hoe hij zijn uiterst bloedige en onsmakelijke daad op vakkundige wijze moet afronden. Wat hem volgens hemzelf parten speelt, is dat hij in zijn leven zo bijzonder veel gelezen heeft – hij houdt de werkelijkheden van het gelezene en de werkelijkheid om hem heen niet steeds uit elkaar. Als er iets een beetje misgaat is zijn favoriete excuus dat hij het met opzet heeft gedaan, en dat zijn verwarring gespeeld is. Op die manier weet hij toch nog heel wat naar zijn hand te zetten, zelfs in de galerij van zorgende vrouwen, die de oude knakkelaars zo volkomen in hun greep menen te hebben.