Lichtspraak

Vlaanderen De hemel lijkt er van koper, lijdend aan anderendaagse koorts. Men trekt er het laken door de ogen van een zwarte schaar. Een onderhandelbaar allegaartje. Met zijn goud dat niet gekeurd is. Met zijn schatkamers die de roest en de mot verteren, zo vol als geriste uien. Als ik eens nareken hoeveel knappe koppen daar geleefd hebben. Stinkend water met spattende bellen. Wit bier dat van nature troebel is. Het spreekt op een toon van vanbuitengeleerd. Het laat zijn rolletje goed afl open. Er zijn te veel pannen op het dak. Dat neukt niet, het is kudde. Mekkerend ben ik van eender veren.