Opvoeding : een (on)persoonlijke aangelegenheid ?

Eeuwenlang stelden pedagogische theorievormers de persoonlijke relatie tussen opvoeder en opvoedeling centraal. De laatste decennia werd het gewicht van de ‘persoonlijke factor’ in het educatief gebeuren echter in twijfel getrokken. Contextvariabelen op verschillende niveaus bleken hier immers meer invloed op uit te oefenen dan vroeger werd gedacht. Desondanks wordt in maatschappelijke discussies steeds opnieuw gewezen op het belang van de ‘persoonlijke factor’: ouders behoren hun verantwoordelijkheid te nemen, leerkrachten dienen een actieve rol te spelen in hun klas en bij het verhelpen van probleemsituaties geeft persoonlijke betrokkenheid de doorslag. Op de 11de Pedagogendag, die plaats vond op 10 mei 2003 aan de Universiteit Gent, bogen Nederlandse en Vlaamse historische en wijsgerige pedagogen zich over de betekenis van de ‘persoonlijke factor’ in de opvoeding. Op welke manier werd dit concept in het verleden ingevuld, en hoe kunnen we het op de dag van vandaag verwoorden? Hoe verhoudt de persoonlijke relatie tussen opvoeder en opvoedeling zich tot andere, ‘onpersoonlijke’ factoren in het opvoedingsgebeuren? Op welke wijze kunnen we de huidige tendens van ‘functionele differentiatie’ van de opvoeder duiden? Het zijn slechts enkele van de vele vragen die in dit boek aan bod komen.