Pindakaas

Inmiddels vijftig jaar geleden, proefde ik als vijftienjarige verbondenheid met een stel vrije geesten. Ik kwam bij ze langs, een bezoekje dat nog geen kwartier duurde. Ik bevond me te midden van nog prille kunstenaars, een groep die bestond uit één man, zijn beide zoontjes en twaalf vriendinnen. Mijn korte aanwezigheid daar heeft al die jaren moeten rijpen. In stilte heb ik me vaak afgevraagd hoe mijn leven zou zijn verlopen als ik me destijds in de groep had laten opnemen en bedacht daarom een meisje met de naam Geertje. Geertje deed dus wél wat ik destijds niet durfde. Gezien door haar ogen woonde ik jaren achtereen samen met die ene man en zijn vele vrouwen.De intriges van de vrouwen maakte ik onderling mee, ervoer ik de seks en het spel, de kunst van het samenleven en filosoferen, de eigen normen en waarden die door de burgerij niet begrepen werden. Zij spuwden en scholden en kwamen soms gevaarlijk dichtbij. En verder de innerlijke strijd van voor de buitenwereld verdorven meisjes die door familieleden waren verstoten om hun vrije keus in een groep te leven. Daarnaast werden ook de kinderen niet gespaard. Zij kregen er duchtig van langs, en werden veroordeeld en getreiterd, niet door leeftijdgenootjes, maar door leraren en ouders van klasgenootjes. Dit alles vond plaats in het doorgaans zo rustige Twente.God zei: Metje.