Reis naar Inframundo

schakel fladderende woorden tot een zwerm aaneennieuw met oud, vertakking en verstrakking tot mondingcirkels op het water tot een toverspreuk, sneeuwzekerverzen zwaar en licht tot een gedicht, misschiendoornen tot een roos.In 1990 startte Peter Holvoet-Hanssen zijn eerste poëziereis met de lijfspreuk: ‘Ik breek mij af, bouw mij op.’ Hij ging op zoek naar andere camerastandpunten, op verkenning tot buiten de territoriale wateren, met als doel het avontuur van de reis zelf, van boven- naar onderwereld: Inframundo.De reis naar Inframundo: geen verzamelde gedichten. Een bloemlezing? Meer een bloemlezing-bundel, want het boek laat ‘het web’ van de constructie zien waaruit ‘draden’ vertrokken. Schatten werden bovengehaald, het schip leed averij, maar voer zinkend voort.Uit zijn verzameld werk (1990-2008) stelde Peter Holvoet-Hanssen deze unieke selectie samen; hij volgt sporen die in zijn vijf bundels opduiken en weer wegsmelten.Peter Holvoet-Hanssen (1960), van Gedichtendag 2010 tot Gedichtendag 2012 Stadsdichter van Antwerpen ‘met Vrijbrief en Oostende als maîtresse’, ontving voor zijn poëziedebuut de Vlaamse Debuutprijs 1999.De ‘apocriefe bloemlezing’ Strombolicchio kreeg de Dirk Martensprijs 2001. Gerrit Komrij schreef over Santander: ‘Zolang Peter Holvoet-Hanssen met zijn toverstaf zwaait, licht het landschap op.’ Zijn triptiek maakte een eigen niche in de poëziebiotoop en speelde zoals het leven op onveilig. De exploratie werd afgerond met een tweeluik: Spinalonga werd in 2008 bekroond met de driejaarlijkse Cultuurprijs van de Vlaamse Gemeenschap, en Navagio in 2010 met de driejaarlijkse Paul Snoek Poëzieprijs.