Sociale zekerheid en andere gedichten

Kinderen zijn weke diertjes, zoutvan snot en tranen, kinderen verdurenhet grofste zand, het knarsen en het schuren:met schuim en branding zijn zij vreemd vertrouwd.Ze spartelen en komen aangedreven,uit water losgewoeld, gegooid op land,tot eb hen terugspoelt naar een overkant:een onvoorspelbaar tij speelt met hun leven.Bescherm de weerschijn van hun parelmoer,het zijn geen schelpjes uit een oude zomer.Dit zegt de dichter u, die ijle dromer:zet als het moet de stad in rep en roer,het gaat om nu, niet om een lief verleden.Een kind heeft recht op diepe zekerheden.