Vroege werken

"'Wat wil je later worden?' Ik was een jaar of achttien en het wasde laatste keer dat ik die vraag hoorde. 'Ik wil niets worden,ik wil iemand zijn,' zei ik. Wat dat betekende wist ik niet. Wat iktoen vooral wilde zijn, en duidelijk niet was, was een Don Juan -waarschijnlijk de carrière waarover ik het meest heb nagedacht,maar ook degene waarvan ik het minst werk heb gemaakt."--Vol verwondering kijkt de man met de meest Nederlandse naam denkbaarom zich heen en stelt vast: we zijn een raar volkje. Volgens de scherpeobservator Jan Postma schuilt er een fascinerende schoonheid in hetalledaagse leven en nemen we het te vaak voor lief. En dat is zonde.Met verve schrijft Postma in Vroege werken over dooie muizen, snorkelenin een massagraf en over zijn broodrooster. Over waarom hij zich bij hetStedelijk Museum opgaf als levend kunstwerk (en hoe hij daar met dedood werd bedreigd). Over narcisme en naïviteit, over Kim Holland bij eenkerncentrale.De keuze aan onderwerpen is ogenschijnlijk willekeurig, maar Jan Postmaverbindt ze met zijn originele blik die van het alledaagse iets groots enmeeslepends maakt. Ga met hem mee op avontuur en verwonder enbewonder met hem mee.