Verzonken in mijn eigen gedachten

Hetty beschrijft haar levensweg in een verhaal dat je bij de keel grijpt. Ze neemt je mee van haar ongewone thuissituatie, door klinieken en instanties, naar haar soms oneindig ver lijkende toekomstdromen. Openhartig vertelt ze over haar strijd met anorexia. Maar de strijd waarin je haar het meest ziet vechten, is die met zichzelf. Wanneer ze besluit om hulpverleners niet langer een sticker op haar te laten plaatsen, zoekt ze met pieken en dalen naar wie ze denkt te zijn. Het is deze zoektocht, en de herkenbaarheid die daarin ligt, die ervoor zorgt dat je niet kan stoppen met lezen.